Lambertha Hendrika Slok en Hendrik Jan van der Poel

            Voorgeslacht Hendrik Jan van der Poel (vernieuwd 7 maart 2004)

Het begon met een pepermuntje, de verkering tussen Hen van der Poel en Bep Slok. Ze werkten beiden op de DS. Hen deelde iedereen een pepermuntje uit, behalve Bep. Dat deed hij om te plagen. Zijn actie had wel effect, want de aandacht van Bep was getrokken. Zo kregen ze verkering. In 1939 trouwde het stel. Ze betrokken een huis aan de Nieuweweg. In 1941 werd Tini geboren, hun enige kind.

Hen was bij de harmonie van De Schup. Hij bespeelde de klarinet. Op verjaardagen moest hij altijd optreden. Als hij dan een hoge toon blies, begon de hond, Tippie geheten, mee te janken. Dat vond de familie natuurlijk prachtig. Als Hen dan ook nog 'in de manege' riep, dan werd die hond helemaal gek en rende hij de hele kamer en de tuin door. En de familie maar lachen.

Bep werd wel eens vergeleken met de bijbelse Martha. Ze stond altijd klaar voor anderen. Dochter Tini was mede daardoor ook kind aan huis bij de ooms en tantes, neefjes en nichtjes.

Rond 1960 verhuisden Hen, Bep en Tini naar de Gortstraat, naar het ouderlijk huis van Bep, naast zuster Jannetje van de Pol en kapster De Ruiter. Opa Jan Slok was toen al zo'n tien jaar overleden. Bep nam de taak op zich om haar moeder verder te verzorgen. Opoe Slok bleef beneden wonen, terwijl Hen, Bep en Tini boven hun intrek namen. Dat was klein maar gezellig.

Hen en Bep gingen in 1970 naar een flat aan De Grote Pekken. Tini en haar man Bert Kleefsman namen het huis aan de Gortstraat over.

De laatste jaren sukkelden Hen en Bep met hun gezondheid. Hen bracht het laatste jaar van zijn leven door in verpleeghuis 'De Meent'. Daar overleed hij in 1989.

Bep was en bleef ook op latere leeftijd een belangrijk aanspreekpunt voor velen binnen en buiten de familie Slok. Zij stierf in 1999.