In het jaar waarin Hendrika (Drika) Slok en Geurt Schoeman trouwden (1921) was er van voor-spoed nog weinig te merken. De wereldbrand was net achter de rug. En hoewel ons land niet daadwerkelijk in oorlog was, merkten we ook hier de gevolgen van de loopgraafgruwelen. De economie zat diep in het slop. Er was veel werkloosheid.

Het jonge paar trouwde in bij oom Gerrit Kroesbergen en kregen na een jaar zelf een huis in een blok tussen de Breejen Gang en het Rottepad, vlak bij de eierhal. De huizen zijn inmiddels al lang verdwenen maar stonden tussen de tegenwoordige Achterkerkstraat en de Weverij.

Omdat het gezin groeide moest naar een ander huis worden omgezien. Dat werd gevonden aan de Molenstraat. Later verhuisden ze weer aan de Molenstraat naar een huis met nog meer ruimte. Op ouderjaarsmiddag 1934 kwam het negende kind ter wereld dat Chris werd genoemd. Zijn geboorte ging gepaard met sirenegeloei want tijdens de bevalling stond de schoorsteen in brand. Bij de geboorte van het tiende kind in 1935 kregen ze van de arbeiders van DS van Schuppen een krentenmik van 1 meter lang.

Het was de eerste jaren na de oorlog in Nederland nog niet zo best. Door dat alles rijpte bij Drika en Geurt in 1946 (inmiddels was het 13e kind geboren) de idee om naar Canada te emigreren. De 2 zoons die in Indie vochten (Geurt en Ab) gingen niet mee. In 1949 vertrokken ze met de boot "Tabinta" (een troepentransportschip) naar Canada.

Na flinke tegenslagen ging het vanaf 1952 beter. Ze hadden voldoende geld om een boerderijtje te kopen. Geurt bleeft op de fabriek werken maar bewerkte daarnaast zijn eigen land en ventte hij met groenten, aardappelen en eieren. Het gezin wortelde stevig in de Canadese bodem.

Drika en Geurt zijn nog diverse keren terug in Nederland geweest. In 1975 leek het als of beiden voorgoed naar hun vaderland terug zouden gaan maar uiteindelijk besliste Drika dat ze tot hun dood in Canada zouden blijven.

Drika stierf in 1976 op 76-jarige leeftijd en Geurt overleed 10 jaar later.